Page 39 - 2022年9月《湄公河》
P. 39
特稿 / รายงานพิเศษ
ั
็
์
ุ
ิ
่
�
ประจกษพยานในการเตบโตของอตสาหกรรมเปียโนในเมืองเลกแห่ง ร่วมอาชีพคนอน ๆ ในเมืองขอคาแนะน�าจาก
ื
้
ั
้
ุ
้
็
่
ิ
ั
นี เขตล่วเส้อไดพัฒนาอตสาหกรรมการผลตเปียโนต้งแตตนทศวรรษ เขา เขากจะแบ่งปันประสบการณ์โดยไม่ปิดบัง
่
1980 และเร่มยกระดบอตสาหกรรมเมือประมาณ 2553 เมืองเลกแห่ง แม้แตน้อย หล ปิ่งหนานกลาววา ผมยินดท ่ ี
ั
่
็
ี
ิ
่
่
่
ี
ุ
ิ
นีซ่งมีประชากรเพียง 10,000 คน ปัจจบันมีวสาหกจทผลตเปียโนมาก ไดมีส่วนร่วมสร้างคุณประโยชน์ให้แกวงการ
้
้
ุ
่
ึ
ิ
ี
ิ
่
่
ั
ิ
่
ุ
ิ
กวา 100 แห่ง โดยมียอดผลตเปียโนมากกวา 60,000 หลงตอปี มี อตสาหกรรมการผลตเปียโนของจน
่
ี
ื
ั
สัดส่วนตลาดในการส่งออกเปียโนเกอบ 20% ของท้งประเทศ เปียโน
ี่
ทผลตจากเขตล่วเส้อยังส่งออกไปมากกวา 20 ประเทศในภูมิภาค
ั
่
ิ
ั
่
ุ
ั
ตาง ๆ ท้งในยโรปและเอเชียตะวนออกเฉียงใต ้
“เขตล่วเส้อไม่ใหญ่โต ท้งเขตมีถนนสายหลกเพียงเส้นเดยว แต ่
ั
ี
ั
ั
่
ั
ทวาห่วงโซ่อตสาหกรรมเปียโนของเมืองล่วเส้อนั้นมีขนาดใหญ่มาก
ุ
（扫二维码看视频）
ั
ตลอดสองข้างทางถนนสายหลกนี้คุณสามารถหาผู้ผลตชิ้นส่วนส�า-
ิ
ื
ิ
(สแกน QR code เพอรับชมคลปวิดีโอ)
่
็
้
หรับส่วนใดกไดของเปียโน”
่
่
้
ี่
ี่
�
ในชีวิตประจาวัน หล ปิ่งหนานเป็นคนทโอบออมอารี เมือเพือน
่
่
้
้
่
หลาง รุยอว : “ไทซือเจีย” เปลียนแปลงไปมาก
่
ี
朗瑞玉：“泰世界”里变化多
本刊记者 张莹琳/文
“รองเท้าแตะเป็นส่วนสาคัญในชีวิตประจาวันของชาวเมียนมา
�
�
็
้
บนถนนตรอกซอกซอยของเมียนมาผูชายผูหญิงและเดกทุกคนตาง
่
้
ี
้
้
ิ
สวมใส่รองเทาแตะ” เมือ 10 กวาปีทแลว หลาง ร่ยอวเดนทางจากเมือง
้
่
่
่
ุ
่
ี
่
�
้
มัณฑะเลย์ประเทศเมียนมา มายังอาเภอหลงชวน แควนปกครอง
ื
ู
ตนเองชนชาตไตชนชาตจ่งพวเตอหง มณฑลยนนานเพยงลาพังเพอ 李文君 图
ิ
ี
่
�
ั
ิ
ิ
๋
่
ื
้
ั
่
้
สร้างเนือสร้างตว และไดเปิดร้าน “ไทซอเจย” ซ่งขายรองเทาแตะเป็น
้
ึ
้
ี
ั
ั
่
หลัก ผู้คนในหลงชวนให้ความส�าคญกบรสนิยม
ั
ั
่
่
่
ุ
ิ
ั
ุ
�
่
ู
ี้
หลาง ร่ยอวเรียนร้ต้งแตอายยังน้อยจากร่นพ่อแม่ททาธุรกจวา การแตงกายและหาความเป็นตวของตวเอง
ี่
ุ
ี
ี่
่
ั
�
่
�
้
่
ี
่
ดานจางเฟ่ ิง อาเภอหลงชวน เป็นศูนย์กลางการกระจายสินคาทสาคญ “ชาวหลงชวนยินดทจะลองสิ่งใหม่ ๆ และ
่
้
ี
็
ั
ิ
ิ
ุ
ส�าหรับการคาระหวางจนกบเมียนมา ฉันกควรเปลยนแนวคดธรกจของตวเองดวย”
่
ั
ี
้
ิ
ึ
ี้
่
ุ
ุ
่
้
่
่
่
ี้
หลาง ร่ยอวกลาววารองเทาแตะสวมและถอดงาย จากประสบ- หลาง ร่ยอวจงไปพบโรงงานผู้ผลตโดยตรง
ี
ื
่
่
การณ์เธอคิดว่าน่าจะขายดีในตลาดหลงชวนแน่ ๆ แต่ส่งทีเธอคิดไม่ ในประเทศไทย เวยดนามและประเทศอน ๆ
ิ
่
ิ
่
ื
ั
์
้
่
ถึงคือชาวบ้านในเวลานั้นชอบใสรองเท้าหนัง รองเท้าผ้าใบและรอง เพอน�าเข้าผลตภณฑหลากหลาย เช่น รองเทา
้
้
้
้
�
เทาลาลอง แทบไม่มีใครมาทร้านของเธอเพือซือรองเทาแตะเลย หนังหน้าร้อน รองเทาแตะ และรองเทาผ้าใบ
้
่
ี่
�
้
้
้
่
ื
จะทาอย่างไรให้ธุรกจดข้น หลายปีนั้นดวยการพัฒนาทางเศรษฐกจ เป็นตน ทาให้ชาวหลงชวนซอสินคาน�าเข้าได ้
ิ
ึ
้
ิ
�
ี
39
