Page 55 - 2024年3月《湄公河》
P. 55

城·事 / เรื่่�องรื่าวของเมื่อง



                                       ำ
                                                            ิ
                                                                                               ้
                                                                                           ื
                                             ิ
                                                                                      ั
                          ื
                                                                                    ั
                                                                                                   ็
              กระทบกระเทอนัทางสำมอง ทาให้สำตปัญญาของเขาตด            บางคุรั�ง อมยิ�มสำกอนั หรอโคุกเยนัสำักขว่ดอาจีจีะ
                                         ี
                  �
                                            ้
                                                                                                   ิ
                                                                                            ั
                      ็
                                   �
                   ั
                  ี
                                                                                                         ่
                                         �
                                                    ิ
              อย่ทว่ยเดกอย่างถิาว่ร เมือสำิบปีทแลว่ เหลาชตดตามนั้อง  ทาให้เหลาชีละคุว่ามระแว่ดระว่ง มีหญงสำาว่ชว่ยเขาลาง
                                                                                                               ้
                                                                          ่
                                                                   ำ
                                                 ่
                 ู
                                                   ี
                                                                          �
                           ่
                                                                               ่
                         ี
                                                                          ื
                         �
                                                    ั
                                         ิ
                                                  ่
                                                                                         �
                                                                   ้
                                                         �
                                                         ี
                                                                                                           ึ
              สำาว่ของเขาทแตงงานัจีากซูว่งหลว่ เมืองหยงอนัมาทเมือง  ถิว่ยเขาเชอมั�นัว่าหญิงคุนันัีจีะไม่แย่งงานัเขา เขาจีงแสำดง
                                                   ้
                                                            ั
              เผิิง ในัเว่ลานัั�นั ร้านันัำาชาขาดผิู้ชว่ย มีลูกคุาแนัะนัำากบ  ของสำะสำมของเขาให้ดู มันัเป็นัใบประกาศเกยรตคุุณท ี �
                                                                                                            ิ
                                                                                                        ี
                                           ่
                                                                                                  ่
                             ่
                                                                      ้
              หลเฉีียงว่าให้เหลาชีมาชว่ย เว่ลาหลเฉีียงเรียก “เหลาช ี  ตดไว่บนัผินัังร้านันัำาชา หลเฉีียงเขียนัว่า “ขอแสำดงคุว่าม
                                                                                        ี
                                                                                        �
                                   ่
                                                           ่
                                             ี
                                                                   ิ
                      ่
                 �
                 ี
                                             �
                                                                                ี
                                           ้
                                      ี
                                                                                         ั
                                                                              ี
                                    ่
                                                                                                �
                                                ่
                                                            ้
                       �
              มากว่าดพินัหนั่อยสำิ” เหลาชจีะเขาไปชว่ยโดยไม่ตอลอ   ยนัดกบเหลาชทไดรบรางว่ลฉีายากกนั้อยผิูสำามารถิแห่ง
                                                                                  ้
                       ื
                                                                       ั
                                                                                                       ้
                                                                   ิ
                                                                      ี
                                                                            ่
                                                         ่
                                                                                �
                                                                                   ั
                                                                                                ุ
                                                    ื
                                                            ื
                                                                                              ุ
                                                    �
                                             �
                                                                                                           ั
                                                                              ่
                                                                            ั
              ตอเถิยง หลเฉีียงจีงพิดว่า “เอาละ เมือกว่าดพินัแลว่กถิอ  ปี 2563 หว่งว่าเหลาชจีะมีคุว่ามสำขทกว่นั อย่ากลว่คุว่าม
                                                        ้
                                                                                    ี
               ่
                                                           ็
                                                                                                   ั
                                         ่
                                                                                                 ุ
                        ี
                                ู
                             ึ
                                                                                  ่
                        �
                                  ่
                   ี
              ว่าเป็นัพินัักงานัคุนัหนัึ�งของทร้านัแลว่”          มืด” คุว่ามสำุขอนัไร้เดยงสำาของเหลาชี เป็นัทประทบใจี
                                        ี
                                                                                                ่
                                                                                                              ั
                                                                                                        �
                                                                               ั
                                                                                                        ี
                                              ้
                                                                                     ี
                                        �
               ่
                                                           ่
                               �
                                                      ั
                               ี
                                         ั
                 หลงจีากนัั�นั หลเฉีียงให้ทพิกและอาหารกบเหลาช ี   ผิู้คุนัมากมายบนัโซูเชียล
                                       �
                    ั
                                       ี
                                                                                ำ
                                                                               ี
                                                                                               ิ
                          ่
                                                                                  ิ
                         ู
                                                                               �
                                                       ู
              โดยให้เขาอย่ชว่ยงานัในัร้านันัำาชา เหลาชีอาศัยอยในัห้อง  นัักศึกษาททาว่จียดานัสำังคุมว่ทยาในัร้านันัำาชาเคุย
                                                                                    ั
                                                                                      ้
                                              ่
                                                       ่
                                                                        ั
                                                            ำ
                                                  ่
                                                                                                 ำ
                                                                                           ้
                                                                                                           ่
                                             ์
                                                       �
                                                                                  ุ
              ข้างร้านันัำาชา กลายเป็นัพินัักงานัเสำิรฟัที�เกาแกทีสำุด ทา  ถิามหว่ง เย่าผิิง อาย 59 ปี ลูกคุาประจีาร้านันัำาชาว่า “ร้านั
                                                      ่
                                                                         ุ
                                                                                   ื
                                                                                   �
                                                                             ่
                                                                                ิ
                                         ิ
                   ้
                                                  ้
                                                                                                         ่
                           ิ
                      ้
                                  ุ
                            ์
                                                                                        ่
                                                                                      �
                                                        ั
              งานัลางถิว่ย เสำรฟัชา จีดไฟั เตมนัำา เขาคุุนัเคุยกบงานั  นัำาชามีคุณคุาเชงพินัทแคุไหนั” เขามึนังง กลาว่หัว่เราะ
                                                                                      ี
                               ่
                       �
                                  �
                          ี
                                                                       ั
                                                                                                  ่
                                                      ่
                                                                            ่
                                  ี
              ทั�งหมดที�นัี เพิยงแคุหลเฉีียงสำ่งเสำียงเรียก “เหลาชี” เขา  เยาะตว่เองว่า “นัักเรียนัมัธยมปลายในัชว่งทศว่รรษ 1980
                                                                                                      ่
                                                                                                            ่
                                                                                         ่
                                                                                                  ี
                                                                                                  �
                                                                                               �
                                                                                                                ่
                            ั
              จีะขานัรับเสำียงดง แลว่รีบไปชว่ยอย่างรว่ดเรว่       จีะเข้าใจีอะไรกบเรืองคุุณคุาเชิงพิืนัท” แตเขากลาว่ตอ
                                 ้
                                        ่
                                                    ็
                                                                                  �
                                                                               ั
                                               ้
                                            ่
                                                                                                             ึ
                                                                                                            �
                 แม้ว่าบัดนัี เหลาชี “เป็นัผิู้ใหญแลว่” สำิ�งทรบไม่ได ้  ว่า คุุณคุานัั�นั “จีบตองไม่ได มันัเป็นัอารมณ์ เป็นัทพิ�งพิา
                     ่
                           �
                                                                                                            ี
                               ่
                                                                                         ้
                                                                   ่
                                                       ั
                                                                         ่
                                                                                  ้
                                                                                ั
                                                      ี
                                                      �
                                                                        ี
                                                                        �
                   ื
              เลยคุอมีคุนับอกให้เขาออกจีากร้านันัำาชา เมือร้านันัำาชา   เป็นัทฝัากฝััง”
                                                   �
                 ้
                                          ้
              มีผิูชว่ยคุนัใหม่ ลูกคุาประจีาจีะลอเลนัว่่า “เหลาชี มีคุนั                                   本刊综合
                  ่
                                                      ่
                               ้
                                             ่
                                     ำ
              ลางถิว่ยแลว่ ร้านันัำาชาไม่ตองการแกแลว่” เขาจีะตอบ
                   ้
                        ้
               ้
                                      ้
                                                ้
              อย่างโกรธเคุองทนัทว่า “คุุณโงหรือเปลา ให้ตายผิมก ็
                                ี
                             ั
                                 ่
                                                 ่
                                          ่
                         ื
                        ี
                        �
              ไม่ไปจีากทนัี”
                         �
                                                                                              “ศาลาก ว่นัอ ิ ม”  สำ ตอ รี � � ร ้า นันั า ำ  ชาเ ก ่ ่ า
                                                                                                     ิ
                                                                                              “ศาลากว่นัอม” สำตอรีร้านันัำาชาเกา
                                                                           “观音阁”老茶馆里的生活百态 新华社、CFP 图  孙勇刚 制图
                                                                           “观音阁”老茶馆里的生活百态 新华社、CFP 图  孙勇刚 制图
                                                                                                                55
   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60