Page 58 - 2022年8月《湄公河》
P. 58
ู
่
บทความจากผ้อาน / 读友来稿
ู
การแก้ปัญหาเหล่าน้ต้องอาศัยการบรณา
ี
ิ
ื
การและความร่วมมอข้ามชาตในหลายระดับ
ุ
ุ
้
่
ึ
การแก้ปัญหาเพียงจดใดจดหนงก็อาจไปสราง
ึ
็
่
ั
ปญหาในอกส่วนหนงตามมา จนกลายเปน
ี
ู
ุ
ี
ิ
ลักษณะงกินหางทไม่ส้นสด ด้วยเหตน้ แนว ①
ุ
่
ี
ทางในการจัดการกับปัญหาและความขัดแย้ง
โดยเฉพาะในระดับระหว่างประเทศหรอท ่ ี
ื
เรยกกันว่า “ระเบยบโลก” (World order) จง
ี
ึ
ี
ื
ื
็
ไม่ควรเปนการเอ้อประโยชน์ หรอท�าให้มี
ี
ึ
ี
ี
ผู้ทเข้มแข็งกว่าได้เปรยบยิ่งข้นไปอก จนกลาย
่
ื
่
เปนเครองมือขยายความขัดแย้งและความไม่
็
เท่าเทยม อันตรงข้ามกับส่งทเรยกว่า “ความ
ิ
ี
ี
ี
่
ิ
เจรญร่งเรองร่วมกัน” (Common prosperity)
ุ
ื
ี
ุ
ททกภาคส่วนของสังคมต่างได้ประโยชน์
่
ึ
ิ
็
จากการเปนส่วนหนงของความเจรญก้าวหน้า ②
่
ของสังคมไปด้วยกัน
ื
ี
ื
่
ั
ดังนั้น ระเบยบในการจัดการปญหาต้อง จากความยากจน ความเหลอมล�้าและความไม่เท่าเทยมลดลง คอ
ี
ี
่
็
่
เปนกระบวนการทท�าให้แต่ละฝายสามารถ การจัดสรรทรัพยากร ทั้งทรัพยากรธรรมชาติ ทรัพยากรมนุษย์ และ
ู
ี
่
ึ
ุ
ุ
ุ
“แสวงจดร่วม สงวนจดต่าง” ของตนเอง เทคโนโลยี ให้กระจายไปส่ประชากรทกระดับให้มากทสด โดยค�านง
ุ
ี
ึ
ู
เพ่อสรางความไว้เน้อเชอใจจนน�าไปส่ความ ถงความยั่งยืน (Sustainability) ความเท่าเทยม (Equality) และความ
้
ื
ื
ื
่
ี
็
่
ิ
ิ
ื
ี
่
ร่วมมอทแต่ละประเทศสามารถแสวงหา เปนธรรม (Fairness) ในมตทไม่จ�ากัดเฉพาะภายในเขตแดนของ
ุ
ึ
่
แนวทางแก้ไขปญหาทต่างฝายต่างได้ประโยชน์ แต่ละประเทศ แต่รวมไปถงระหว่างเขตแดนของทกประเทศ
ี
ั
่
่
็
ี
ื
ิ
หรอสามารถแบ่งปนผลประโยชน์ร่วมกัน ตัวอย่างทเหนได้ชัดสองตัวอย่างก็คอการบรหารจัดการการใช้
ื
ั
ื
่
ั
ิ
ี
่
และหนทางเดยวทจะสรางระเบยบทยุตธรรม ประโยชน์จากแม่น�้าโขงและทรพยากรอน ๆ ในล�าน�้าโขง ระหว่างไทย
ี
่
ี
้
ี
ื
่
ุ
ุ
ี
่
ี
ส�าหรบทกฝายคอการททกคนเข้าไปมบทบาท ลาว เวียดนาม และกัมพูชา ผ่านคณะกรรมการแม่น�้าโขง (Mekong
ั
ื
ึ
่
ี
ในการจัดวางความสัมพันธร่วมกัน มิใช่มา River Commission : MRC) อกตัวอย่างหนงคอการจัดการกับการแพร่
์
ี
ุ
่
จากการก�าหนดของผู้มีอ�านาจหรอภายใต้ ระบาดของโควิด - 19 ในกล่มประเทศอาเซียน ทสามารถรวบรวมและ
ื
ี
็
่
ุ
ี
ึ
การครอบง�าโดยผู้มอ�านาจ รวมไปถงการ กระจายทรัพยากรทจ�าเปนในการควบคมและจัดการกับโรคระบาด
ิ
พยายามแก้ปญหาแบบส�าเรจรปทอาจไม่ ผ่านความร่วมมือระหว่างประเทศสมาชก กับประเทศนอกอาเซยน
ี
็
ั
ู
่
ี
่
ี
ี
ึ
ุ
ึ
่
ี
่
ิ
เหมาะสมกับความต้องการและบรบทของ อย่างญปนและจน ซงทั้งสองตัวอย่างน้จะไม่เกิดข้นหากแต่ละชาติ
ี
็
์
็
่
ี
ู
ี
ี
่
ผู้มีส่วนได้เสยทหลากหลาย ไม่มีความสัมพันธในรปแบบเฉพาะของเอเชย ทมองเหนความเปน
็
ื
็
ุ
่
ี
หลักการของนโยบายทเอ้อให้ผลกระทบ ห้นส่วน ความเปนเพ่อน และความเปนพน้อง จนสามารถหาทางออก
ื
ี
่
58
