Page 45 - 2025年03月《湄公河》
P. 45

Hi,中国人 /   Hi ชาวจีีน
















                                                                                         �
                                                                                         ี
                                                                                  โชคดิีทมบทกว   ี
                                                                                           ี
                                                                          ผิมเออมมือไปสำัมผิัสำว่ชพิืชข้างสำสำานั
                                                                                                      ุ
                                                                                             ั
                                                                               ื
                                                                              �
                                                                                             ้
                                                                                                ่
                                                                          เลยนัแบบพิ่อทลูบไลตนัออนัข้าว่สำาล ี
                                                                           ี
                                                                                       �
                                                                                       ี
                                                                                            ้
                                                                                               ิ
                                                                                   นัีแหละคุอชว่ต
                                                                                              ี
                                                                                     �
                                                                                           ื
                                                                                               ิ
                                                                                           ู
                                                                           บางคุรั�งการเรียนัร้พิฤตกรรมหนัึ�ง
                                                                                  ิ
                                                                             ตองกนัแรงของคุนัอกคุนัหนัึ�ง
                                                                                              ี
                                                                              ้
                                                                                                  ิ
                                                                                ทรอคุอยมาตลอดชว่ต
                                                                                                 ี
                                                                                 ี
                                                                                 �
                                                                       ——บทคุว่ามคุดมาบางตอนัจีากเรือง “พิ่อ”
                                                                                    ั
                                                                                                    �
                           ่
                                             ื
                                                                                  ่
                                                        ี
                    ั
                                                        �
                                                                               ้
                                               ั
                                 ั
                                             �
                 หว่ง จีปิงกลาว่ว่า ตว่เองเป็นัคุนัดอร�นั ทุกว่นัทสำ่งเดล ิ  มาโดยตลอดไดกลาว่คุาขอโทษกบเขาเป็นัคุร�งแรก หว่ง
                                                                                                                ั
                               ่
                                                                                              ั
                                                                                                         ั
                                                     ั
                       ี
                       �
                                                                                      ำ
                                                                      ู
                                                           ็
                  ี
                         ั
                                                    ั
                                                                   �
              เว่อร� เขาจีะต�งเป้าหมายให้กบตว่เองว่า จีะกลบบ้านักตอ  จีปิงร้สำึกเหมือนัถิูกหมัดหนััก ๆ ชกเข้ากลางอก หลงจีากท ี �
                                                            ่
                                      ั
                                                                                                           ั
                                                                   ี
                                         ั
                                              ่
                                  ิ
                           ี
                �
                                    �
                                    ี
                                                            ำ
              เมือสำ่งเดลเว่อรถิงเป้า สำ�งทรบปากกบคุนัอนัไว่จีะตองทา  พิ่อแม่ทยอยจีากไป หว่ง จีปิงมักใช้ปากกาของเขาขีดเขียนั
                           �
                                                                                     ั
                                                                                       �
                                                        ้
                            ึ
                                                 ื
                                            ั
                       ิ
                                                     ้
                                      ั
                                                                                       ี
                                                 �
                                                ื
                                          ้
                                                �
                                              ่
                                                                                           ั
                           ิ
                                                                                  ั
                                                                                                          �
                                                                                       ี
                                                                                                          ี
                      ่
                                                                          ี
                                                                                                   ั
                                     ็
                                  ึ
                  ้
              ให้ได ไม่ว่าจีะเกดอะไรข�นักตาม เว่นัแตเรองงานัเขียนั เขา  “ขอให้อดตยอนักลบมาอกคุร�ง” บางคุร�งขณะทเขียนัไป
                                                                             ้
                                                                               ็
                                   ี
              จีะไม่ฝู้นั “ผิมรอให้บทกว่เข้าหาผิมเอง”             เขียนัไป นัำาตากไหลนัองอาบใบหนั้า
                                                                                                     �
                                               �
                                                                                                 ี
                                                     �
                                                                                    ั
                                                         ั
                                                     ี
                                                                                                 �
                                                                                       ี
                                                                                       �
                       ี
                                �
                                ี
                             ั
                                   ำ
                 บทกว่ของหว่ง จีปิงจีานัว่นัมากมีเนัือหาเกยว่กบแม่   การเขียนัของหว่ง จีปิงไม่หลบเลยงเรืองคุว่ามทุกข์
                                                                                                     ่
                                                     ็
                                       ำ
                                                                                �
                                                                                ี
                                                                              �
                        ้
                                                                                      ึ
                                                                                    �
                                             ั
                                                                                                                ื
                                                                                                              �
                                                 ่
              แม่ของเขาตองกลายเป็นัเดกกาพิร้าต�งแตยังเดกมาก แม่   และไม่ตระหนัีทจีะสำือถิงคุว่ามหลงใหลตอชว่ต ซูึ�งนัีคุอ
                                                                                                         ิ
                                                                                                        ี
                                     ็
                          ี
                          �
                                                                                                              ี
                            ั
                                                                                                                ิ
                                                                                  ้
                                               ึ
                           ู
                                                                   ้
                                                  ั
              บอกว่าโชคุดทร้จีกผิักป่ามากมาย จีงไม่ถิงกบอดตาย ตอนั  ตนัแบบอนัจีริงแทของชว่ต มีหลายคุนัถิามเขาว่า ชว่ต
                                                                          ั
                   ่
                                                                                                           ่
                                                                                       ี
                        ี
                                                                                        ิ
                                           ึ
                                �
               �
                      ุ
              ทแม่อายกว่า 50 ปี เนัืองจีากเป็นัอมพิาตขาขางหนัึ�งขยับ  ลาบากขนัาดนัี� แตทาไมยงรกว่รรณกรรมอย่างแนับแนั่นั
               ี
                                                                                          ั
                                                                                   ำ
                                                                                 ่
                                                                                       ั
                        ่
                                           ั
                                                                   ำ
                                                    ้
                                           ี
                 ื
                 �
                                           �
                                                                                                 ั
                                                                                �
                                                                                ี
                                          ี
                                                                                    ่
                                                     ่
                                                                                         ้
                                                                                    ุ
                                                         ั
                                                                                              �
                                                                                           ่
                                                                                                            ่
                                                                                                    �
                                                                                                    ี
                                    ่
                                                                                                         ่
              เขยอนัไม่สำะดว่ก แม่บอกว่าโชคุดทยังสำามารถิชว่ยตว่เอง  ยังสำร้างผิลงานัทอบอนัใจีไดเชนันัี หว่ง จีปิงกลาว่ว่า “ทา
                                                                                                                ำ
                                                        �
                          ี
                           ิ
                                                                                  ่
              ได ทุกคุรั�งทชว่ตประสำบกบคุว่ามพิลกผิันั หว่ง จีปิงจีะ  คุว่ามเป็นัอยู่ให้ดกอนั ปลอยให้สำ�งทีชนัชอบว่นัเว่ยนัอยู่
                                                                                              ิ
                         �
                                              ิ
                                                      ั
                                                        ี
                                                                                        ่
                         ี
                                                                                                �
                                                                                                            ี
                ้
                                                                                ี
                                                                                                  �
                                     ั
                                                                                                  ื
                                             ้
                                                                      ิ
                                                                             ิ
                                                      ี
                                                                                                                ั
                                                                                           ่
                                                                                       ้
                                                                                                 ้
                                                            ิ
              เอาแม่เป็นัแบบอย่าง โดยพิยายามคุนัหาดานัดของชีว่ต   ในัชว่ต นัีคุอว่ธีทดทสำุด ถิาปลอยให้ตนัปลายหัว่ทายกลบ
                                                  ้
                                                                                                           ้
                                                                                 ี
                                                                           ื
                                                                                   �
                                                                     ี
                                                                                ี
                                                                                �
                                                                                   ี
                                                                          �
                                                                                                          ้
                  ็
              นัั�นักคุอ โชคุดทมีบทกว่ โชคุดทยังขีดเขียนัเป็นั    ตาลป๋ด คุว่ามฝู๋นักสำามารถิทาลายคุนั ๆ หนัึ�งไดอย่างงาย
                                         �
                                                                                          ำ
                    ื
                                        ี
                          ี
                                         ี
                            �
                                                                                  ็
                            ี
                                   ี
                                                                                                               ่
                                                  ์
                                                           ่
                                                                                                     ุ
                 เมือปี 2561 หว่ง จีปิงไดรบโทรศัพิทเชญเขารว่ม     ดาย” เขายังมีคุว่ามปรารถินัาว่า ขอให้ทกคุนัไดคุนัพิบ
                                       ้
                                                    ิ
                               ั
                                                                                                           ้
                                                                                             ่
                                                        ้
                   �
                                                                                                             ้
                                        ั
                                  �
                                  ี
                                                                               �
                                                                               ี
                                                                                                       ี
                                                                                                     ้
                                                                                                        ิ
                                      ำ
              สำมาคุมนัักเขยนัสำว่โจีว่ เขากาลงไปเย�ยมพิ่อแม่ทบ้านัเกด  คุว่ามชนัชอบทซูกซูอนัอยในัจีตใจี และใชชว่ตอย่างจีริง
                                                                        �
                                                                        ื
                                                      ี
                                                                                   ่
                                                      �
                         ี
                                        ั
                                                                                            ิ
                                                                                ุ
                              ี
                                                            ิ
                                                                                        ู
                                             ี
                                                                                        ่
                                                                   ั
                                                                      ั
                              ้
              บิดาของเขาซู�งคุดคุานัการเขยนับทกว่มาโดยตลอด พิอ    จีงต�งใจี
                                       ี
                            ั
                          ึ
                                               ี
                                             ้
                                               ึ
                            ั
                    ่
                        �
                         ึ
                                                     ่
                 ิ
                                 ี
                                                  ่
              ไดยนัขาว่นัี ถิงกบนัิ�งเงยบไปนัานั แลว่จีงกลาว่ว่า “พิ่อทา                                  本刊综合
                ้
                                                            ำ
              ให้ลูกตองลาบากใจีมานัานัหลายปี” พิ่อซู�งเป็นัคุนัแข็ง
                                                  ึ
                        ำ
                    ้
                                                                                                                45
   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50