Page 65 - 2023年4月《湄公河》

悦读 / อาหารสมอง

ี
ิ
ิ
่
่
ั
ลเหยา (ชาตะ ธันวาคม พ.ศ. 2492 มรณะ พฤศจกายน พ.ศ. 2535) ชอจรง หวัง เว่ยก๋ว เป็นนักเขียนชาวจนรวม
ู
ื
่
้
่
ิ
ี่
ั
้
สมัย ผลงานตวแทน ไดแก โลกทธรรมดา ชีวต เป็นตน
่
โลกทีธรรมดา เป็นนวนิยายทีน�าเสนอภาพมุมกว้างของชวิตสงคมในเขตเมืองและชนบทของจนร่วมสมัย หนังสือ
ี
ั
ี
่
่
ื
้
้
เลมนีใช้ช่วงเวลาตั้งแต่กลางทศวรรษที 1970 ถึงกลางทศวรรษที 1980 ของประเทศจนเป็นพนหลง โดยมีศูนย์กลาง
ี
ั
่
่
้
่
ุ
ี
ั
ั
ตวละครอย่ทซน เส้าอานกบซน เส้าผิงพ่น้องสองคน โดยสะทอนภาพลกษณของผูคนท่วไปจากชนช้นตาง ๆ ของสังคม
ุ
้
ู
่
ี
ั
์
ั
ั
่
ั
่
ุ
�
ั
ี
่
ั
ิ
่
ี
ั
ในเวลานั้น ความขัดแย้งตาง ๆ ทเกยวพันโยงใยกนระหวางการงานกบความรัก อปสรรคกบการแสวงหา ชีวตประจาวน
ั
�
ึ
ึ
ึ
ี
่
้
้
ี
่
้
กบสังคมมหภาค แสดงให้เห็นอย่างลกซ้งถงเส้นทางทคดเคยวยากลาบากของผูคนท่วไปทไดสัญจรผ่านกระบวนการ
ั
ี
ุ
ิ
ั
ั
ทางประวตศาสตร์ของยคสมัยอนยิ่งใหญ่
ิ
้
่
บนโลกใบนีของเรา มีการเปลยนแปลงมากมายเกด ข้น จนทาให้ซน เส้าผิงแทบจะไม่สามารถควบคุมมันได...
ี
�
ึ
้
ุ
ข้นทุกวน บางคนโชคราย บางคนโชคด บางคนกาลงสร้าง เขาคดคานึงวา จะหาวธีอานหนังสือโดยไม่ให้ใครพบ
ี
ิ
ึ
�
�
่
ั
่
้
ิ
ั
ี
ื
้
ประวัติศาสตร์ และประวัติศาสตร์กกาลงสงเคราะห์หรือ เห็นไดไหม มีช่องทางเดยวทพอจะไวใจได นั่นคอ ถาเขา
ั
�
็
้
้
่
ี
้
ิ
ั
ิ
ื
่
ี
ี
ื
้
ละท้งคนบางคน ไดนอนคนเดยวในตอนกลางคน ทนั่นคอช้นตกทเพ่งสร้าง
ี
่
ึ
่
แต่กลาวสาหรับคนส่วนใหญ่แลว การเปลยนไปของ เสร็จและยังไม่ทนตดหน้าตาง
ั
่
ิ
�
่
ี
้
ิ
ชีวตเป็นไปอย่างเชองช้า บางทในชีวตอาจมีความโชตช่วง หลงจากมาท “บ้านใหม่” เขาจดเทยนสวางข้น นอน
ุ
ิ
ื
่
ั
่
่
ี
ี
ึ
ิ
ี
ิ
ื
่
อย่เพียงช่วหนึ่งหรอสองขณะเทานั้น หรือช่วชีวตอาจจะ ลงบนกองฟางกบทนอนเกาคร�าคร่ามุมห้อง และเร่มอาน
่
ี
ู
่
ั
่
ั
ิ
ั
่
่
่
ั
้
ื
้
ผ่านไปแบบราบเรียบไม่ตนเตนโลดโผน... แตทวา เมือ นวนิยายเลมหนึ่งทนท รอบตวมีแตความสงบเงยบ ผูคน
่
ี
ี
ั
่
่
ิ
ี
ู
ั
ลองคดดูด ๆ ชีวตของแตละคนกเสมือนโลกใบหนึ่งเช่น หลบนอนกนแลว ลมเย็น ๆ ยามคาพัดเข้ามาทางรช่อง
ั
็
่
้
�
ิ
ี
้
ี่
ี่
่
ั
ู
่
้
�
ื
่
่
ั
กนตอให้เป็นคนธรรมดาทสุด กยังตองตอส้เพอการดารง หน้าตางทเปิดไว แสงเทยนทริบหรี่ขนาดราวเม็ดถ่ว
็
่
ี
ี
้
้
ู
้
ิ
้
่
ั
็
อย่ในโลกใบนั้น กลาวโดยนัยนี บนโลกธรรมดาใบนี กไม่ ในเวลานีทองฟ้าเร่มขาวโพลน เขาเป่าเทยนให้ดบลง
่
ั
ี่
มีวนทสงบเช่นกน... และออกจากห้องทีไม่มีประตูหน้าต่าง เขายืนอยู่บนกอง
ั
่
ุ
ั
้
่
ั
้
ี
ี
กลาวโดยท่วไปแลว ผูรับเหมาไม่ชอบเยาวชนในชนบท วสดุกอสร้างทย่งเหยิงในอาคาร ดวงตาทบวมเป่งของเขา
่
่
้
ี่
่
้
ู
ทมีการศึกษา การส่งเสียงบ่นวาทุกข์ยากขมขืนของคน จบจองไปทเมืองซึ่งยังคงอย่ในความหลบใหล เคาโครง
ั
ี่
ั
่
่
ู
้
่
ู
ุ
ี่
่
มีความร้มักจะไม่เป็นทน่าไววางใจสักเทาไหร่นัก ทคลุมเครือของวสดุกอสร้างตาง ๆ ถูกซกซ่อนอย่ในความ
ั
ี
่
ุ
ั
ซนเส้าผิงปรับตวให้เข้ากบชีวตของสังคมชั้นลางนี้ เงยบสงดอนเวงวาง
ั
้
้
ั
ั
ี
่
ิ
้
ั
้
่
ไดแลว... เขาไม่สามารถเปิดเผยสถานะของ “การไม่ร ู ้ จ ๆ เขาเกดความรสึกโดดเดยวอางวาง เขาหวงวา
้
ิ
ี่
้
ู
้
ู่
่
หนังสือ” ของเขาได เพราะเขาเป็นเพียง “ผูไม่ร้หนังสือ” ท ่ ี ทองฟ้าจะสวางขึ้นในไม่ช้า และดวงอาทตย์รีบโผลขึ้น
้
ิ
ู
่
้
้
ิ
ั
ึ
ทางานขายแรงงานเทานั้น จงจะเป็นทไววางใจของผูรับ มาฉายรอยย้มราวสาวน้อยจากด้านหลงภูเขากถ่า ผูคน
้
้
�
่
ู
่
้
ี
่
ั
เหมา และปลอยให้เขาทางานจดซอตอไป ถาหู หยงโจวร ู ้ เบียดเสียดกนเตมทองถนนอกคร้ง... เขานึกอยากพบกบ
ั
้
็
่
ื
้
ั
้
ี
�
ั
่
่
่
วาเขาเป็นคนมีการศึกษา และอานหนังสือในสถานทของ เถียน เส่ยวเสียในทันที อยากบอกเลาอะไรบางอย่างกบ
่
ี
่
ั
่
ี
่
่
็
ี่
ั
ี่
เขาอย่างสบายใจ ไม่แน่วาเขาอาจจะถูกไลออกในทนท ี เธอ อย่างไรกตาม หัวใจทพองโตของเขายากทจะสงบ
ี่
้
เขาเสียดายทจะตองออกจากการงานนี้ ลงไดในชั่วขณะ...
้
ี
่
่
ู
ั
้
่
แตจ ๆ ความปรารถนาทจะเรียนหนังสือกลบแรงกลา
65